Be Inspired / Schilderen en de eerste gemeente

We schieten lekker op met elkaar bij ons nieuwe gebouw! De lelijke blauwe deuren en panelen zijn omgetoverd tot mooie witte en zwarte deuren. En wat een energie komt er vrij van het met elkaar samen de schouders er onder zetten! Ik moet iedere keer denken aan het dagelijks bij elkaar komen van de eerste gemeente wat moet dat een band hebben gecreëerd! En natuurlijk is het inspirerend om te lezen over de Geest die uitgestort met tongen van vuur en allerlei wonderen. Om het maar niet te hebben over de enorme groei. De Netflix serie “A.D. Kingdom and Empire” (echt een aanrader!) heeft me enorm doen nadenken over de periode van onzekerheid en angst in de periode toen Jezus gekruisigd was en na de hemelvaart. Allerlei mensen die teleurgesteld waren omdat ze iets anders verwacht hadden. En die zich nu schuil hielden en hun vragen met elkaar deelden met de angst over hoe het nu verder zou moeten?

Maar ze bleven bij elkaar! Ze bleven bidden en het avondmaal te vieren! Ik heb een paar jaar gehad dat we met een aantal mensen dagelijks voor dag en dauw een aantal uren baden en bijbel lazen. Dat heeft me enorm gevormd. En ik merk dat deze periode van samen schilderen en ook de bidstond op woensdag ochtend weer dat verlangen aanwakkert om gewoon gemeente te zijn die elkaar dagelijks opzoekt om te bidden.

Schilderen, klussen en taart eten is heerlijk. Maar samen God zoeken en vinden dat is het mooiste wat er is! Natuurlijk hebben we allemaal drukke banen en gezinnen maar toch is zo gemakkelijk om een half uur met iemand aan de telefoon te hangen en te kletsen. Of om een half uurtje met social media bezig te zijn. En in de avond om een filmpje of docu te bekijken. Laten we elkaar bellen of Facetimen en samen bidden! Laten we elkaar opzoeken en samen eten!

Gisteravond zag ik op t.v. de gevluchte advocaat uit Pakistan. Hij had een jonge vrouw bijgestaan die vanwege haar Christelijke geloof 9 jaar gevangen gezeten heeft. En nu is ze vrij maar nog steeds in het land waar er woedende menigten de toegangswegen van steden blokkeren en massaal de straat op gaan en roepen om haar dood! De beelden van woedende menigten die haar willen vermoorden vanwege haar geloof deden me denken aan de Bijbelse taferelen die zich afspeelden rond de kruisiging van Jezus en rond het ontstaan van de eerste gemeente. Ook de Christelijke advocaat was zijn leven niet zeker en mocht naar Nederland komen. Ik hoop en bidt dat deze jonge vrouw ook snel naar Nederland kan komen met haar kind die ze jaren niet mocht zien!

Wij mogen vrij bij elkaar komen en hoeven (nog) niet bang te zijn voor verdrukking. Toch lijkt het of de kerk van Nederland steeds Liberaler en vrijzinniger wordt. Maar waar is de oproep tot bekering gebleven? Waar is het besef van berouw?

De kracht van de eerste gemeente was niet in hun model, hun regeltjes of in hun mooie geschilderde gebouwen. Jezus zelf noemde mensen om zich heen die alles heel mooi voor elkaar hadden wit geschilderde graven. Omdat ze aan de buitenkant wel er uitzagen als goede Christenen maar van binnen dode botten waren. De kracht was de aanwezigheid van de Heilige Geest die kwam na de belofte van Jezus en de gehoorzaamheid van de gemeente om samen te blijven komen om te bidden en avondmaal te delen. Het is niet mijn doel om op te roepen tot kunstjes! Ook niet om schuldgevoelens aan te praten! Het is mijn grootste verlangen om samen te blijven ons te verootmoedigen en God aan te roepen voor het Babel waarin wij leven! Nog nooit zoveel slavernij als in onze tijd. En steeds meer schrijnende armoede en eenzaamheid. En God? Het lijkt wel op de tijd van de Richteren: “iedereen doet wat goed is in zijn eigen ogen.” We leven voor onszelf! En we denken dat God ons wel snapt en begrip heeft… Ik ben bang dat we het goed mis hebben!!

Heb ik het antwoord? Het Woord zegt ons als wij ons hoofd buigt, al biddend Gods aanwezigheid zoeken en ons bekeren van onze dwaalwegen, dat Hij ons zal horen en onze zonden vergeven en ons land gezond maken! Zullen wij die groep zijn die God lief heeft boven alles en onze naaste als onszelf? Zullen wij die groep zijn die net als de discipelen voor de grote uitstorting van de Heilige Geest bij elkaar blijft komen om te blijven bidden!? En elke dag smeken en uitzien naar het uitkomen van de beloften van God!!!

Feiko