Terwijl ik over het fietspad, lekker in de zon, naar mijn kantoor liep vloog er een bal over het pad gevolgd door 4 jonge knapen. Gelukkig kwam er op dat moment geen scooter of racefietser langs. Maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat er twee klassen aan het voetballen waren. Het was een klein veld met twee doelen. Ik denk dat het een mooie afmeting was om 5 tegen 5 te spelen. Maar hier was het bijna 15 tegen 15 schat ik zo in. En twee leraren die druk in gesprek waren met elkaar. Ze hadden in ieder geval weinig interesse in het spel. Nu moet ik ook zeggen dat de taak van de meeste spelers een soort sta in de weg was. Met de nadruk op staan.
Terwijl ik doorliep dacht ik na over de gemiste kans van de leraren om lekker mee te voetballen met hun klas. Of op z’n minst fanatiek het spel te volgen en aan te moedigen. Ik heb 10 jaar in de zorg meegedaan met “mijn kids”. En bij uitstek waren dat gelegenheden om het voorbeeld te zijn in sportiviteit of in doorzetten. Ik kon me voorstellen dat geen van deze kinderen voetballen leuk zou gaan vinden.
Een klein stukje verder kwamen er twee politieagenten aan op de fiets. Vlak voor me sloegen ze af zonder richting aan te geven. Ik kon me nog net bedwingen om er niets van te zeggen. Net na mij sloegen ze weer af, eveneens zonder richting aan te geven. Bijna had ik gevraagd of de verkeersregels veranderd waren. Maar… niet te bijdehand Feiko. Ik kon het natuurlijk niet nalaten om ze even na te kijken en wederom…. Je raadt het natuurlijk al ook de derde keer geen richting aangeven.
En dan hebben we onze stem weer mogen laten gelden deze week. Terwijl we in de media het ene debat na het andere zien en de nieuwsprogramma’s ons de schandalen voorschotelen van wereldleiders op een manier waar de roddelbladen een paar jaar geleden nog geen lef voor hadden.
Wat wil ik nu zeggen? Iedere gelovige is een deeltje, een onlosmakelijk lichaamslid van Jezus, dat is de kerk. En de Here Jezus deed ons voor wat liefde was. Hij riep ons op om hem na te volgen. Wat deed hij? Hij had mensen lief en riep hen op om hem na te volgen. Paulus, een paar jaar later, legde uit dat we mensen moesten vragen om ons na te doen. Om ons te kopiëren mag je ook wel zeggen, zoals hij Jezus navolgde. Eigenlijk zei hij dat we leerlingen moesten zijn totdat we volwassen zijn in het voorleven. En dan het door gaan geven aan anderen. Ik weet niet hoe vaak ik een geloofsleraar ben geweest zoals de leraren hierboven. Of een slecht voorbeeld zoals de twee politieagenten. En misschien ken je zelf ook wel andere leraren die geen goed voorbeeld waren. Daardoor hebben we net als de leraren een imago probleem en misschien ook wel een belonings-achterstand. Maar willen we daar iets aan veranderen dan moeten we misschien eerst allemaal naar onze eigen daden kijken en ons realiseren dat de situatie van de kerk er een is waar we samen verantwoordelijk voor zijn.
Leraren zijn er ook nog steeds en we sturen onze kinderen er naar toe. Politieagenten blijven de rolmodellen en overheidsvertegenwoordigers waar we naar moeten luisteren. Politici zijn er ook nog steeds. En zo heeft God ook nergens gezegd dat de Kerk op moet houden. Jezus zocht overal eerst de synagoge op. Paulus zijn navolgers deden precies hetzelfde. Wij als kerk zijn niet bedoeld om het plan van God te veranderen maar om handen en voeten te geven aan dat plan. Zullen we gewoon weer leerlingen zijn en doen wat er in de bijbel staat? God belooft ons als wij Hem zoeken dat Hij zich laat vinden. Hij belooft ons als wij onszelf vernederen dat Hij ons zal verhogen. Hij belooft als we Hem de eerste plek geven dat Hij ons zal zegenen!
De Here Jezus komt snel! Zullen we samen het veld op gaan en zullen we samen richting geven aan Zijn liefde?!
Feiko